Selecteer een pagina

Een voor hulpverleners moedeloos makend verhaal van een fors spijbelende Moustafa waar de hulpverlener geen vat op krijgt. Even verderop in het verhaal vermoedt de hulpverlener dat Moustafa de studiefinanciering belazert en vervolgens moet je lezen dat de ouders zijn gescheiden om er een dubbele uitkering erop na te houden.

Dit verhaal laat zien dat kinderen in het algemeen zeer loyaal zijn aan hun ouders; hier zou de hulpverlening zich dan ook op moeten richten. Jammer dat de ouders het zich (vaak) kunnen permitteren om zich niet actief bij de behandeling van hun kind bezig te houden.

Zolang je de ouders niet intensief betrekt bij de hulpverlening, eventueel door middel van een ondertoezichtstelling (OTS) van hun kind, houdt de hulpverlening zich bezig met trekken aan een dood paard.
Wim Smid, Paterswolde