Selecteer een pagina

Enkele dagen geleden sprak een vader bij het programma “Knevel en van den Brink” over zijn ervaring na een scheiding, waardoor hij vanwege het verstoren van de omgangsregeling door de moeder al 7 jaar zijn kind niet ziet. De Raad voor de Kinderbescherming koos voor rust voor het kind (ook al was er geen enkel bewijs dat de vader een strafbaar feit had gepleegd). Als GGZ- hulpverlener maak ik dit soort beslissingen regelmatig mee en ben van mening dat door deze werkwijze heel wat gefrustreerde moeders (soms ook vaders) die hun boosheid ten koste van hun kind kunnen ontladen. Het is de vraag in hoeverre een kind tot rust komt als er geen contact is met de vader, het ontwikkelt vaak de gedachte dat de vader geen interesse in hem/haar zou hebben (dit heet verwaarlozing), daarnaast moet het voor een vader een traumatiserende ervaring zijn die niet overgaat. Het is schrijnend dat juist de Raad voor de Kinderbescherming kiest voor een dergelijke gemakkelijke doch goedkope oplossing en op deze manier veel boze ouders een oplossing aanbied om hun boosheid te ontladen.

Wim Smid, Paterswolde